BP #037 - Sny

Autor: Maria KonopnickaTytuł: SnyCzyta: Wojciech StrózikJuż w łąkach wstają srebrne mgły, Zachodnia świeci zorza, Nad głową moją lecą sny, Z za góry gdzieś, z za morza… Jak złote ptaki lecą tak, Z wieczornym szumem w lesie, A każdy w złotych piórach swychTęczowe barwy niesie. I z barw tęczowych zwija miPrzecudnej krasy baśnie, Jak gwiazda boża jasno lśni, Gdy wioska cicho zaśnie. Jak słodko roni lipa taSwój szmer przeciągły, cichy, Jak wietrzyk w trawach cudnie gra, Kołysząc róż kielichy… Jak polem brzęczą aż do zórzPszeniczne, złote kłosy, Jak cicho drzemią wpośród zbóżBławatki pełne rosy… Jak śpiewa nocą jasny zdrójSwoją piosenkę szklaną, Jak noc królewski wdziewa strój, Gwiazdami szatę tkaną… Jak przed okienkiem mojem tużJaśminów pachną kwiaty, Jak wioską chodzi anioł stróż, I błogosławi chaty… I ja też składam z dłonią dłoń, I klękam do pacierzy, I w cichych modłach chylę skroń, Gdy dzwon zadzwoni z wieży… Dobranoc, miły dzionku ty! Dobranoc, wiosko droga! Niech noc ci błogie ześle sny, Pod strażą zaśnij Boga!