Peter Van Uhm - 2019/02/17

Eén dag was Peter van Uhm Commandant der Strijdkrachten toen zijn zoon Dennis tijdens een missie in Afghanistan om het leven kwam. “Ik moest naar mijn vrouw toe om het te gaan vertellen. Dat waren de tien ergste minuten van mijn leven”, zegt de generaal buiten dienst. “Je wereld stort in. Je kunt daar niet op voorbereid zijn.” Inmiddels is dit meer dan tien jaar geleden. Van Uhm vertelt hoe de rouw zich ontwikkelde bij hem en zijn gezin. Elkaar de ruimte geven om met het verlies om te gaan, zonder elkaar los te laten: die gedachte stond steeds centraal. Van Uhm: “Ik ben er trots op waar ons gezin nu staat. De partner van mijn zoon is gewoon een dochter van ons geworden. Het klinkt raar, maar er is dus ook iets moois uit voortgekomen.” Dennis is nog altijd zeer aanwezig in hun leven. “We praten veel over hem”, vertelt Van Uhm. “Als we dat niet meer doen, is hij uit ons leven weg. En ik geloof niet in een hiernamaals, maar ik betrap me er regelmatig op dat ik praat tegen hem.” In de periode na de dood van zijn zoon ontving Van Uhm tassen vol kaarten en brieven om hem en zijn gezin een hart onder de riem te steken. “Die tassen staan al tien jaar te wachten tot we ze in minder emotie kunnen lezen. Ik heb nog steeds de moed niet om dat te doen. Dan ben ik op zijn minst een paar dagen kapot.”