Killing In The Name Of – „Fuck you I won’t do what you tell me“

Hvert er hið eiginlega einkennislag síð X-kynslóðarinnar/early milennials? Er það Smells Like Teen Spirit. Iiih. Núll stig. Giskið aftur. Er það Under the Bridge? Gleymið því. Svarið er að sjálfsögðu Killing in the Name af fyrstu plötu Rage Against the Machine, sem er fílað niður í mólekúl í þessum þætti Fílalags. „Þetta er lag sem er spilað í vinnustaðapartíum og það tryllast allir, sama hvar í flokki þeir standa. Það eru allir reiðir innst inni hvort sem þeir eru aktívistar eða þeir vinna sem verkefnastjórar hjá Samtökum atvinnulífsins. Það fíla allir þetta lag,“ segir Snorri Helgason. „Það má vera að það sé mikil reiði í þessu en það verður heldur ekki tekið frá þessu lagi að það svíngrúvar,“ segir Bergur Ebbi og bendir á að Rage Against the Machine sé funk-metal band. „Þetta er metal-rapp-rokk dót eins og varð síðar að heilli stefnu með nu-metalnum nokkrum árum síðar, en það var ekki jafn mikið fönk í nu-metalnum eins og á þessari fyrstu plötu hjá Rage. Þess vegna dansa allir við þetta, því þetta  er funky shit,“ segir hann. Farið í mexíkósu ponchoin, mundið mólótov-kokteilinn, hafið palestínu-klútinn klárann. Það er aktivista-special í Fílalag í dag: Killing in the Name. Lag fyrir heila kynslóð. Svíngrúvandi reiður fjandi. Ómótstæðileg negla.