مخمس احمد محمود امپراطور بر غزل حضرت ابوالمعانی بیدل

مخمس احمد محمود امپراطور بر غزل حضرت ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل رحدرد و فـــــــــــــــــــراق یار بما یادگار ماندداغش به ضیمــــــــــــران دلم آشکار ماندبر ما میان سینـــــــــــــــــه دلِ بیقرار مانددلــــــــدار رفت و دیده به حیرت دچار ماندبا ما نشـــــــــــان برگ گلی زان بهار ماند***از صبــــــــــــح رحمت و ز تجلی دمیده ایمسیـــــــــــــر فلک نموده و اینجا رسیده ایمما بهتـــــــــــــــریم و از همگی بر گزیده ایمخمیـــــــــازه سنج تهمت عیش رمیده ایممی آنقــــــــــــــــدر نبود که رنج خمار ماند***صورت زخون دیـــــــده مــــــــا همچو گلزارتیـــــــــر مــــژه ز چاچ تو خوردیم بی شمارغمدیده را به خوب و بدی اینجهان چه کاراز بــــــــــــرگ گل درین چمن وحشت آبیارخواهــــــــــــــد پری ز طاهر رنگ بهار ماند***قدری تو از سعـــــــادت خود کن حواله ایهستیم سخت محــــکم و شیدا و واله ایما که فتاــــــــــــــده کنج قفس در زباله اییأســـــــــــــــــم نداد رخصت اظهار ناله ایچندان شکست دل که نفس در غبار ماند***شیـــــــــــــــرازه ی جنون تدلی نمی دهددر کار گاه جســـــــــــــم تولی نمی دهداین دهـــــــــــر از بر چه تجلی نمی دهدآگاهیــــــــــــــــم سراغ تسلی نمی دهداز جوهـــــــــــــــر آب آیینه ام موجدار ماند***بر جلوه هــــای حسن تو، دل داد تکیه اماز ساغــــــــــــــــر لبا لبی مل داد تکیه امتــــــــــار نگاه به عشق تو پل داد تکیه امغفلت به نـــــــــــــازبالش گل داد تکیه امپای بخواب رفتـــــــــه ای من در نگار ماند***با خود به کـــــاروان جرس عجز می کشماز نتـــــــــوانی خار و خس عجز می کشممن از بـــــــرای چه هوس عجز می کشمآنجا که من ز دست نفس عجز می کشمدست هــــــــــــزار سنگ به زیر شرار ماند***تاکی به نــــــاز لیلی چو مجنون گریستنغرق تخیــــــــــــلات و به افسون گریستناز بارگاه نـــــــــــــــــــــاز تو بیرون گریستنباید به فرقت طربــــــــــــــم خون گریستنتمثـــــــــال رفت و آیینه تهمت شکار ماند***در آســــــــــتان، غصه مزیدی شکوفه کرددر کــــــــــربلای عشق یزیدی شکوفه کرداز نا امیــــدی ها، امیـــــــــدی شکوفه کردیعقوب وار چشـــــــم سفیدی شکوفه کردبا من همیــــــــــن گل از چمن انتظار ماند***محمود تا به دیده ای حیران جلوه داشتسیـــــــر حضور فکرت امکان جلوه داشتاز کلک بیدلی گهـــــری کان جلوه داشتبیدل از آن بهـــــار که توفان جلوه داشترنـــــگم شکست و آیینه ی در کنار ماندشاعر: احمد محمود امپراطورآواز: احمد محمود امپراطورمؤرخ: 27 قوس 1391 هجری آفتابیRumiBalkhi.Com