عيب رندان مکن اي زاهد پاکيزه سرشت - حافظ شیرازی

عيب رندان مکن اي زاهد پاکيزه سرشتکه گناه دگران بر تو نخواهند نوشتمن اگر نيکم و گر بد تو برو خود را باشهر کسي آن درود عاقبت کار که کشتهمه کس طالب يارند چه هشيار و چه مستهمه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشتسر تسليم من و خشت در ميکده هامدعي گر نکند فهم سخن گو سر و خشتنااميدم مکن از سابقه لطف ازلتو پس پرده چه داني که که خوب است و که زشتنه من از پرده تقوا به درافتادم و بسپدرم نيز بهشت ابد از دست بهشتحافظا روز اجل گر به کف آري جامييک سر از کوي خرابات برندت به بهشتدکلماتور: باران نیکراه